...Хүрээллийнхээ цөөн бус этгээдийг чихэвчгүйгээр төсөөлөх нь шал утгагүй юм байна гэдгийг саяхнаас мэдэв. Уулзахдаа чихэвчтэй, салахдаа ч чихэвчтэй, (өглөө сэрэхдээ чихэвчтэй сэрсэн нь тодорхой). Массад зориулсан дуу чимээг сонсох хүсэлгүй, тэнхэлгүй их л аминчхан хүмүүсээр хүрээллүүлдэг юм даа, би. Гэхдээ ертөнцийн хаана, ямархуу дүртэй эсэхийг нь ч мэдэхгүй байж бурханд сүсэглэж тайвшралыг олохоос илүү утасныхаа ч юм уу ipod-ныхоо нүх рүү чихэвчнийхээ үзүүрийг шургуулж, тэр зүгээс урсах дуу чимээний зохицлыг хайр найргүй мэдрэх нь миний л мэдэх олон хүний хувьд хамгийн дээд таашаал. Ингэж таашаал авагсдад автобусны жолоочын сонгосон “...Уулын буга нь урамдах цагаар...” их л тээртэй сонсогддог юм даг (өөрийн биеэр мэдэрсэн). Тэрний оронд жолоочид ч, өөртөө ч тээргүйгээр Adele ч юм уу, Train, The Script-ээ сонсож зогсох бол... хүний эрх чөлөөнд халдахгүй, өөрийнхийгөө ч нухчихгүй байх хамгийн зөв шийдэл юм шүү дээ. Хоёр сар гаруй эрх чөлөөг хамт мэдэрсэн чихивч дээрээ хайр найргүй гишгэж орхиод... хөлд минь зэрэмдэглүүлсэн түүний хөөрхийлөлтлэй биеийг алган дээрээ тавиад...
Өчигдөр шинэхэн “амраг”-тай учирсааааан...
http://zoloabd.blogspot.com/ чихэвч ширээн дээр суусан ч гадагшаа гарсан ч хаа сайгүй цуг байдаг.
ReplyDelete