Габриелле биш Aделе

Duffy, “Jonas brothers”, “Lady Antebellum”… тухайн жилийн (2009) жинхэнэ тэсрэлтүүд “Грэмми”-ийн шагнал гардуулах ёслолоос ганзага хоосон буцаж, Брикстоны байдаг л нэг охин Аделе хоёрын хоёр эгшигт хайрцаг тэврэн харихад америкчууд ёстой гайхаж хоцорсон. Английн жижиг хотын 19-хөн настай охины жазз, блюз хэрнээ бага зэрэг поп хольцтой хоолой 2.4 сая хувь дуу татагдах, “19” цомог худалдаанд гарах энгийн шалтгаан болсныг … (“Make you feel my love”-ийг та яг одоо сонсвол ч) Брикстоны охин одоо дэлхийн хүн болсон. Хүний нүдэнд хэвийн бус жинтэй харагддагийнхаа гайгаар хүүхэд нас нь таатай өнгөрөө- гүй ч алаг нүдтэй, бондгор охин “Destiny’s child”, “Spice girls”-ийн дууг дуулж л бусдын бодлыг өөрчлөх оролдлого хийдэг байж. Нүдэнд дулаахан царайнаасаа тэс өөр, ер бусын хүчтэй эсвэл ертөнцийн хаанаас ч олж сонсоогүй шинэлэг өнгө гаргадгаас нь болж түүнийг Габриеллетэй зүйрлэдэг. 2008 онд “Хагас сайны үдшийн шууд нэвтрүүлэг”-ээр “Chasing pavements”-ийг дуулснаас нь хойш хэн ч, хэнтэй ч зүйрлээгүйд нь тэр хамгийн их баярладаг тухайгаа “Биллбоард” сэтгүүлийнхэнд хуучилсан байна лээ. “Над шиг байдаг л нэг хүмүүс од болох, тэр дундаа Брикстоноос өндийх гэдэг мянгад л нэг олдох завшаан” гэж бас хэлж байсан. Яг тэр үеийн Брикстоны гудамжин дахь Аделегийн бодолд 10 сая хувь цомог борлуулах, Холливудын нэгдүгээр зэрэглэлийн продюссерүүд болох Рик Рубин, Рэйн Теддертай ажиллах тухай төсөөлөл ч байгаагүй. Харин тэрбээр өвөрмөц хоолойг нь “урлагийн бүтээл” гэж мэдрэх хэн нэгэн ирнэ гэдэгт найддаг байж. Аделег хэн анх олсон гээч, Рик Крим… Аделегийн 16 настайдаа зохиосон “Hometown Glory” дууг ангийнх нь хүүхдүүдээс өөр хэн ч сонсоогүй байсан ч гурван жилийн тэвчээрийн дараа энэ дуу “Грэмми”-д нэр дэвших хүртлээ үнэд орсон байна. Хачин шүү. 19-тэйдээ “19”, 21-тэйдээ “21” нэртэй цомог гаргасныг эс тооцвол уран бүтээлийнх нь авдар тийм ч дүүрэн биш. Гэхдээ л тансаг гэх тодорхойлолтод хамгийн дөхсөн жазз, блюз, попын холимог хоолойноос таашаал авдаг хүмүүст Аделегээс уйдах шалтаг одоо хэр олддоггүй. Их Британийн “UK чарт”-ын шилдэг 40 дууны дотор Аделийн “автор”-тай гурван ч дуу багтаж байгаагаас “Make you feel my love” нь 43 долоо хоногийн турш энд “өнжсөн” юм. Англидаа бол түүхэн амжилт юм шүү. “Rolling in the deep”-ийг та зав гаргаад нэг сонсоорой. Залхуурахгүй бол клипийг нь ч үзэхийг хичээгээрэй. Зөвхөн Аделе л (зөвхөн минийхээр) сандал дээрээ суугаа чигээрээ тэгж “галзуурч” чадна. Шалан дээр жигд өрсөн устай хундаганууд бөмбөрийн чимээгээр доргиод л, сүртэй гэж жигтэйхэн. Шатны доорх самбар руу шидэж буй аягануудаас хэмнэлтэй “хашгираан”-ыг та олно. Аделе “Твиттер”-ээр жиргэдэггүй, “Фэйсбүүк”- ээр шагайдаггүй нь фэнүүдийнх нь хувьд цээрлэл шиг санагддагийн тайлбарыг “Би бичих дургүй ээ” гэх үгээрээ эвтэйхэн аргалчихаж байна билээ. Харин тэр аялах дуртай. Зүгээр нэг сэлгүүцэхийн оронд Африкийн хүүхдүүдэд хүмүүнлэгийн тусламж үзүүлэх, борчуудын хорооллын авьяастнуудыг тэтгэхийг илүүд үзнэ. Аделийн хавар их л завгүй өнгөрөх төлөвтэй. Норвеги, Швед, Дани, Герман, Испани, Голланд гээд буурал тивийг байлдан дагуулахаар зэхсэн байна лээ. Хэзээ тэр Монголд ирээд,

There’s a fire starting in my heart,

Reaching a fever pitch and it’s bringing me out the dark… (гэж мөрөөдөх сайхаан).

Аделе Лаури Блю Эдкинсийн “Биллбоард” сэтгүүл, “Xclusives” радио, “Клэшмюзик”-т өгсөн ярилцлагуудаас сонирхолтой хэсгүүдийг нь дор дэлгэлээ.

“Худал хуурмагт бүү итгэ. Хэвлэл ч битгий унш. Дурсамжаа сэргээ, бусдын юу гэхийг бүү сонс. Би зөвхөн өөрийнхөө хэвлэлийг л (өдрийн тэмдэглэл нь) уншдаг, энэ нь өөрийгөө үзэн ядах үзэл рүү бага зэрэг хөтөлнө л дөө (инээв)…”

“Шинэ цомгийн (21) дуунууд бүгд өөр өөр “орны иргэд”. Америк, Англи, Африкаар аялж явахдаа зохиосон дуунууддаа би хайртай. Миний гэр зөвхөн Брикс тоных биш. Найзындаа, хамаат ныдаа, на майг огт танихгүй хүн, эсвэл цайны газрыг ч би төрсөн гэр шигээ санаж болно…”

“Нас насны онцлог, сэтгэл хөдлөл өөр. Тиймээс би цомгуудаа тухайн үеийн насаараа нэрлэдэг. 21 нас эмэгтэй хүний хувьд хамгийн хариуцлагатай, чухал үе учраас “21” цомгоос яг л ийм Аделийг олж харна. Магадгүй, ирээдүйд гарах “37”, “45” цомгоос та залуухан Аделе биш, хат суусан, хашир Аделийг харах биз…”

“12 настайдаа “Брит” сургуулийн урлагийн үзлэгт дуулсан нь миний анхны тайз байсан. Гэтэл дөрвөн настайгаасаа хойш дуулсан би сандрах гэдгийг огт төсөөлөөгүйгээс тэр үдэш жинхэнэ гамшиг болсон. Түүнээс хойш машиндаа ч, шүршүүрт орж, гудамжаар алхаж явахдаа ч дуулдаг болж билээ…”