"Аня бүү ай, түлхүүр хэзээ ч олдохгүй”

Түлхүүр, цоож. Түлхүүрийг хоёр хувь үйлдэх ёстой. Цоож ганцхан. Цоожилсны дараа хамгийн гүн ус руу түлхүүрээ чулуудна. Хайр цоожлогдсон. Хоёр сэтгэл нэг цоожинд багтсан. Тэгэхээр түлхүүр хэрэггүй. Хачин романтик энэ санааг лав азиуд зохиогоогүй. Гэхдээ тэд оролцосон. Франц, Италиар нэг цоожлогдсон сэтгэл. Азийнхан тийм ч романтик биш гэдэг. Худлаа ч байж мэднэ. Гэхдээ тэдний хайр нууц гэдэг зүйлтэй заавал холбогддог. Тийм учраас цоожлох хэрэг байдаггүй ч байж мэднэ. Валентин болох гэж байна. Дурласан “валентин”-ууд энд, тэндхийн гүүр, шонд хайраа цоожлоод л, түлхүүрээ шидлээд л. Хавар ийм гоё билүү, хайр тийм хүчтэй билүү.
“Рихардо + Аня = Xайр”. Цоожны жижигхээн зайнд багтаж болох хамгийн агуу үг биш гэж үү?
Пекс хот шинэ нэртэй болсон. “Цоожны хот”. Хэн ийм ядмагхан нэр өгдөг байна аа. Уул санаа нь хамгийн олон хос хайраа цоожилсон хот. Норвегийн урдаа барьдаг ганц Катедралын өмнөх гүүрнээс хамгийн анх хоёр америк оюутан хайраа цоожилсон. Гэхдээ тэд нэрээ бичээгүй. Удахгүй тэр хавиар өнгөрсөн жуулчид цоожны эрэлд гарсан. Бүр цаашлаад Пекс рүү явахдаа цоожоо бэлддэг болсон. Яг л сүйн бөгж хайж байгаа юм шиг. Эсвэл ... хамгийн гоё цоож л байх ёстой. Дараа нь жуулчид нутаг буцсан. Заавал яагаад Пекс явах ёстой гэж. Итали, Францаар цоожлох үйл явц өртөөлсөн. Эхний өгөөш бол голын дэргэдэх гүүрнүүд. Хотын захиргаа мэдээж дургүйцсэн. Гэхдээ л хайр дийлсэн. Бүр цоожтой хайр шүү. Удалгүй хотын захиргааныханд цоожтой гүүр таалагдах болсон. Учир нь асар олон жуулчин зөвхөн цоожинд болж ирдэг. Терреса, Мисколк бүгд цоожлуулсан. Гэхдээ хэзээ ч онгойхгүй, онгойх ёсгүй түүгээр цоожлуулах хувь гүүр болгонд тохиохгүй.
Цоож Италид ирлээ. Цоож биш ээ, хайр Италид ирсэн гэе. Хамгийн эртний, хамгийн тансаг, хамгийн ... гүүр Понте Милвио цоожоор дүүрсэн. Ром хотын “валентин”-ууд цоожлохын тулд, хайрлахын тулд Пекс явах хэрэггүй болсон. Парис ч бас цоожлуулахыг, хайрлуулахыг хүссэн. Парис хүсээгүй байсан ч хамгийн романтик “валентинууд” яаж зүгээр өнгөрөх вэ.
Ле Понтс дес Артс 16.000 мянган цоожтойг харсан ямар ч гүүр атаархах байсан. Даанч тэд... 1803 онд шавыг нь тавьснаас хойш Ле Понтс дес Артс хэзээ ч ийм гоё харагдаж байгаагүй. Гоё харагддаг байлаа ч, хэн ч тэгж харж байгаагүй юм чинь. Сиене мөрөн түлхүүрээр дүүрсэн. Сиене мөрөн хайраар дүүрсэн гэсэн үг. Сиене мөрөн рүү хэн анх хайраа шидсэн гээч.
Маркус + Алисиа = Би чамд хайртай
Тэдний цоожноос зуун гаруй хос хайраа зүүсэн. Тэд лав үхтлээ хайрлалцах байх аа. Болзоо. Хэн ч хайраа цоожилсон газраа эргэж ирэхгүй байж тэвчихгүй. Тэвчвэл тэд сэтгэлдээ хэдийнэ онгорхой цоожтой. Үгүй ч байж болох. Гэхдээ л Сиене мөрний тунгалаг урсгалыг алдалсан Ле Понтс дес Артс дээр хамгийн бат бөх цоожтой хайр сэтгэлийнхээ дэргэд үнсэлцэж зогсох жаргалаас хэн буцах юм бэ? Битгий ай, түлхүүр хэзээ ч олдохгүй. Олох ч шаардлагагүй.
Флоренс, Венец... Нэрийг нь сонсоход л хайр үнэртэж, амтагдмаар тэр газрыг дурласан “валентинууд” зүгээр өнгөрөөнө гэж үү. Хайр цоожлогдсоор. Биш ээ, хайранд цоожлуулсаар. Бүр биш, хайрласаар.
Солонгосчууд хүртэл романтик сэтгэлгээтэй болсон гэж бодохоор хайр хүчтэй байгаа биз. Бас Бээжин, Токио... Улаанбаатарт хайр байхгүй. Биш ээ, хайр байгаа. Цоож байхгүй. Цоожлох хэрэггүй ч байдаг байж мэднэ.
Гэхдээ л цоожны бие дээр багтах тэр хайрыг даах гүүр байдаггүй гэж үү? Хэзээ нэгэн цагт... Хайрлана аа.