Хэзээ би том хүн болсноо санадаггүй. Нэг л мэдэхэд эргэн тойрны хүмүүс том хүн мэтээр хүлээн авах болсныг л мэддэг юм. Одоо тэдгээр “том хүмүүс”-ийн нэгэн адилаар хүүхэд насанд хүргэж өгөх галт тэрэг хэрвээ байдаг бол хэмээн бодож сууна. Өнгөрсөн цаг хугацаа ахиж хэзээ ч ирэхгүй учраас алдааг нь бид уучилж дөнгөдөг. Ирээдүй таамаг мэт учраас итгэж чаддаг. Үхэж л би хүүхэд насандаа эргээд очно гэж бодохоор сайхан юм шиг хэрнээ, үнэхээр л энэ бодол санаагаа тэврээд очиж чадахгүй учраас мэдэрч амжаагүй байхад л нисээд одно. Ахиад л галт тэрэг ирэхийг хүлээнэ. Гэвч дурсамж бөхдөггүй аж. Ээжийгээ ажилд нь явуулахгүй гэж цүнхийг нь шүүгээний ард нуучихаад, өдөржин хайлгаж дөнгөсөн хүүхэд нас минь ахиж надад ирэхгүй. Тийм зориг ч одоо гарахгүй. Том хүний амьдрал надад тохирохгүйг мэддэг хэрнээ хүүхэд мэт байж бас чадахгүй нь. Өтөл мэт төрөөд эхлэл мэт жаргасан Бенжамин Баттон бээр шиг өнгөрсөн амьдралынхаа сүүлийн мөчид хүүхэд хэвээр үлдэх сэн. Гэвч энэ амьдралд сонголт байхгүй нь хөөрхийлэлтэй. Тархин дахь “том хүний” оюун санааг буланд шахаад, зөвхөн мөрөөдлийн орон зайг үлдээхдээ би хүүхэд насандаа очно. Том хүний амьдралдаа түүртэж ядрахдаа, зүүдэндээ би хүүхэд мэт байж чадна. Тийм ээ, унтъя. Эргээд хүүхэд болсон цагтаа л сэрье.
Келлей Райден өхөөрдөм хүүхэд нас руу дурангаа чиглүүлдэг болохоор Гэгээн Аннетэй төстэй. Тэдний үлгэрийн ертөнцдөө хүрсэн хойно нь л хөөцөлдөх дуртай, тэр. “Өглөө бүр намайг инээмсэглэн угтах гурван “нар” хажуул байгааг мэдэрч сэрэх. Тийм ээ, би энэ дэлхийн хамгийн жаргалтай ээж. Би гурван хүүхэдтэй, бас гэрэл зураг дарах ажилтай. Хананд минь минийх гэх ертөнцийн аз жаргалтай хором мөчүүд өлгөөстэй байдаг учраас өнгөрсөн бүх сайхныг аргамжиж үлдсэн чадсан юм даа ”. Тэрбээр 2003 оноос гэрэл зураг дарж эхэлжээ. 
Мэдээж сүүдэр хөөцөлдөх шороон түмэн зурагчдаас өөрийн өнцгөөр шүүдэр хайх амаргүй даваа байж л дээ. Харин ханандаа өлгөсөн аз жаргалуудаасаа тэр гайхалтай санаа шүүрч чадсан нь хожим биелэж, 2005 оноос эхлэн Келлей Райден шинэ төрсөн хүүхдүүдийн нойрсож буй хөрөг дарж эхэлжээ. “Карьераа дөнгөж эхэлж байхдаа ажил минь намайг хөтөлдөг байлаа. Байгаль, уран зураг, үйл явдал... Гэвч бүхний туучаад өнгөрсөн тоостой жимээр явах нь надад ял шиг л санагддаг байлаа. Харин өнцгөө өөрчилж, өөрийн гэсэн замаар явж, гэгээн хүүхэд наснаас барьж авах үед ажлаа би залуурдах болсон юм даа”. Хүүхэд бол цэв цэвэрхэн цаас. Ямар ч өнгийн бэх элдвийг сараачиж зүрхлээгүй, хорвоогийн саарал бүхэнд хутгалдаагүй ариухан ертөнц түүний ажлын талбар болохоор атаархахаас өөр яах билээ. “Хүүхэд бол хүүхэд. Баян ядуугийн хууль тэдэнд үйлчилдэггүй, яг жинхэнээрээ”. Хүн болно гэж байдаггүй байх аа. Бид анх төрөхдөө л хүн байсан, харин үхэхийн цагт хүн хэвээрээ эрлэгийн хаалгыг татдаг нь л хэр олон байдаг юм бол доо. Хүнээ “эвдэх” гэж л бид бүх насаа зольдог юм болов уу даа. Келлей Райден өөрийн эгч Трэйситэй хамтарч “Нойрсож буй гоо үзэсгэлэн: Мөрөөдлийн ертөнц дэх хүүхдүүд” номоо хэвлүүлсэн нь үнэндээ Дэн Брауны ном шиг бестселлер болоогүй. Хүүхэд наснаасаа холын холд одоод, том хүний амьдрал гэх зохиомол жүжигтээ итгэгсдийн ертөнцөд мөн адил “жүжиг” л моодонд ордог аж. Гэвч Келлейд энэ зогсох шалтгаан биш. Учир нь “Ажил, аз жаргал, амьдрал гурав минь нэг шижмээр холбоотой, тэр нь баяр баясгалангаар дүүрэн учраас салж яахин чадах билээ”.
Мэдээж сүүдэр хөөцөлдөх шороон түмэн зурагчдаас өөрийн өнцгөөр шүүдэр хайх амаргүй даваа байж л дээ. Харин ханандаа өлгөсөн аз жаргалуудаасаа тэр гайхалтай санаа шүүрч чадсан нь хожим биелэж, 2005 оноос эхлэн Келлей Райден шинэ төрсөн хүүхдүүдийн нойрсож буй хөрөг дарж эхэлжээ. “Карьераа дөнгөж эхэлж байхдаа ажил минь намайг хөтөлдөг байлаа. Байгаль, уран зураг, үйл явдал... Гэвч бүхний туучаад өнгөрсөн тоостой жимээр явах нь надад ял шиг л санагддаг байлаа. Харин өнцгөө өөрчилж, өөрийн гэсэн замаар явж, гэгээн хүүхэд наснаас барьж авах үед ажлаа би залуурдах болсон юм даа”. Хүүхэд бол цэв цэвэрхэн цаас. Ямар ч өнгийн бэх элдвийг сараачиж зүрхлээгүй, хорвоогийн саарал бүхэнд хутгалдаагүй ариухан ертөнц түүний ажлын талбар болохоор атаархахаас өөр яах билээ. “Хүүхэд бол хүүхэд. Баян ядуугийн хууль тэдэнд үйлчилдэггүй, яг жинхэнээрээ”. Хүн болно гэж байдаггүй байх аа. Бид анх төрөхдөө л хүн байсан, харин үхэхийн цагт хүн хэвээрээ эрлэгийн хаалгыг татдаг нь л хэр олон байдаг юм бол доо. Хүнээ “эвдэх” гэж л бид бүх насаа зольдог юм болов уу даа. Келлей Райден өөрийн эгч Трэйситэй хамтарч “Нойрсож буй гоо үзэсгэлэн: Мөрөөдлийн ертөнц дэх хүүхдүүд” номоо хэвлүүлсэн нь үнэндээ Дэн Брауны ном шиг бестселлер болоогүй. Хүүхэд наснаасаа холын холд одоод, том хүний амьдрал гэх зохиомол жүжигтээ итгэгсдийн ертөнцөд мөн адил “жүжиг” л моодонд ордог аж. Гэвч Келлейд энэ зогсох шалтгаан биш. Учир нь “Ажил, аз жаргал, амьдрал гурав минь нэг шижмээр холбоотой, тэр нь баяр баясгалангаар дүүрэн учраас салж яахин чадах билээ”.
Хэчнээн ядарч байлаа ч сэрмээргүй зүүд гэж байх юм. Хүн хэвээр байхад минь өнгөрч одсон цаг хугацаанаас зуурч, үзэгдэл бүрт тэмүүлэх сэтгэл хөдлөл “том хүн”-д зохихгүй. Учир нь би хүүхэд биш.
No comments:
Post a Comment